INTERVIEW: Niels de Bruijn

Ik werk als leraar in het middelbaar onderwijs dus ik ben de hele dag met mijn hoofd en drukke pubers bezig. Lopen is dan een meditatieve manier om tot rust te komen.

INTERVIEW: Niels de Bruijn

Welke loop wil je ooit nog eens lopen?

Ik heb niet één specifieke run die op mijn verlanglijstje staat. Ik loop graag op mooie plekken, dus dan kom je al snel op berggebieden of weidse vlaktes uit. Een ultra als Western States heeft wel de naam en imago prachtig te zijn maar ik ben ervan overtuigd dat er genoeg moois te vinden is dezelfde gebieden. Een triatlon op een mooie natuurrijke locatie of een meerdaagse loop lijken me beide erg gaaf om binnen een jaar of twee te doen.

 

Wat is je favoriete post-run voeding?

Dat hangt een beetje van het type loop af. Na een duurloop eet ik graag pannenkoeken als ik zin heb in iets zoets, of tofu scramble met groenten als ik meer trek heb in iets hartigs. Sowieso wel iets warms. Vooraf ga ik dan graag voor zijden tofu of havermout met fruit.

Maar na een korte sessie is een isotone sportdrank en een banaan of een smoothie voldoende.

 

Wat is je drijfveer om iedere keer weer je schoenen aan te trekken en te lopen in alle weersomstandigheden?

Ik ben niet echt een regenloper dus alle weersomstandigheden is op mij niet van toepassing. Mijn bril beslaat of ik heb geen zin lenzen in te doen: slappe excuses, ik weet het.

Ik werk als leraar in het middelbaar onderwijs dus ik ben de hele dag met mijn hoofd en drukke pubers bezig. Lopen is dan een meditatieve manier om tot rust te komen. Het is ook extra lekker in de buitenlucht te zijn na een dag lesgeven in een krap lokaal met dertig zwetende pubers.

Tot nu toe heeft het zelden tegengezeten qua progressie dus ook dat stimuleert enorm te blijven trainen.

 

Is er een connectie voor je tussen vegan zijn en hardlopen?

Hoewel ik er zelf weinig mee in aanraking gekomen ben hebben veganistische sporters toch het predicaat zwakker te zijn. Door het hardlopen kan ik wel aantonen dat je absoluut niet onderdoet voor mensen die dierlijke onderdelen in hun voeding hebben opgenomen.

 

Wat vind jij het grootste voordeel van veganisme en intensief sporten? 

Ik heb geen vergelijking omdat ik niet hardliep voordat ik veganist werd maar mijn herstelvermogen is sterk. Dat schrijf ik toe aan bewuste en grotendeels gezonde voeding waarvoor je lichaam weinig energie nodig heeft om alles te verwerken. Hierdoor kan de energie uit voeding efficiënt ingezet worden voor het herstel.

 

Met wie zou jij wel eens een duurloopje willen doen? 

Ik ben groot fan van Rich Roll en Scott Jurek maar ook de mannen achter No Meat Athlete Radio lijken me gezellige gesprekspartners. Bertus van Elburg, de man achter de Sallandtrail, vond ik in maart zo attent en warm overkomen dat ik ook wel benieuwd ben naar zijn visie op trailrunning.

 

Beschrijf je favoriete hardloopomgeving.

Op asfalt lopen vind ik geen groot probleem als er dan maar rust en natuur om je heen is maar het liefst loop ik onverhard. In Nederland zijn er zoveel mooie gebieden rondom de duinen of over de heide, daar raak ik niet uitgekeken. Waarom asfalt dan zoveel populairder is snap ik dan ook totaal niet. Het contrast met gebieden met meer hoogtemeters vind ik ook prachtig, je hoeft niet naar de Alpen, de Ardennen of het Teutoburgerwoud hebben op korte afstand rijden van Nederland ook geweldige routes.

 

Je hebt in 2016 8 marathons gelopen (ruim 2100 kilometer totaal) Wat bezielt je? Had je dit in januari gepland of is het ‘gewoon’ zo gelopen?

Ik ben iemand die graag zijn grenzen opzoekt en verder gaat. Eind 2015 heb ik me ingeschreven voor de 51km Eiger trail in Zwitserland, daaraan vooraf wilde ik toch wel een keertje die afstand zonder hoogtemeters lopen. In voorbereiding daarop was een marathon wel lekker. Toen ik de eerste 50km relatief makkelijk had doorstaan moest er nog eentje gedaan worden met meer hoogtemeters. En zo rol je van de ene in de andere uitdaging. Na de Eiger trail was ik er wel even klaar mee maar toen ik me opgaf voor de 130km West Coast Challenge rennen en fietsen moest er natuurlijk ook wel serieus getraind worden. Dan is toch een ultra of twee lekker als voorbereiding.

 

Hoe zorg je ervoor dat je lichaam dit aankan? Hoe bereid je je voor op een (ultra)marathon?

Ik heb vorig jaar geen schema’s gevolgd maar wil het dit jaar wat gestructureerder aanpakken. Desalniettemin heb ik wel een gedegen voorbereiding met genoeg kilometers (misschien wel iets teveel) waarbij een fysiotherapeut en sportmasseur in de aanloop naar en afsluiting van een evenement helpen met losmaken en herstel.

 

Wat is jouw ultieme hersteltip?

Ik zweer bij de sportmasseur maar als dat geen optie is vanwege tijd, logistiek of kosten dan is de foamroller echt een uitkomst. Hoewel ik soms na een evenement onbezorgd wil schransen merk ik wel dat juist gezond eten daarna met heel veel fruit en groente erg goed voelt.

 

Kun je ook nog genieten van een 5km of 10km?

Als training wel maar qua georganiseerd evenement doe ik dat niet zo snel. Als ik daar dan aan mee doe wil ik wel volle bak kunnen gaan en dat past niet altijd binnen het schema. Maar het is zeker niet zo dat ik denigrerend denk over die afstanden, het lokale 10 kilometer rondje is door de sfeer bijvoorbeeld nog steeds leuk om te doen.

 

Is je finishtijd belangrijk voor jou?

Ja, ik ben niet dusdanig fanatiek en getalenteerd dat ik mee wil doen voor het podium maar ik heb vantevoren eigenlijk wel altijd een streeftijd in gedachten. Dat helpt met de voorpret en focus. Maar het hoeft niet altijd, de Eiger trail was mijn eerste bergtrail en toen heb ik heel veel foto’s onderweg genomen zonder me te bekommeren om de tijd. Want het betekent wel dat je minder van de race zelf zou kunnen genieten als ik teveel bezig ben met de tijd. Zo heb ik tijdens de marathon van Rotterdam de Coolsingel niet echt meegekregen omdat ik per se nog even wilde vlammen tijdens de laatste kilometer.

 

Ken je je grens? Ga je daar wel eens overheen?

Ik begin mijn lichamelijke grenzen steeds meer te leren kennen. In 2015 ben ik twee maanden geblesseerd geweest omdat ik mijn knie na Rotterdam overbelast had door te snel weer door te gaan. Daar ben ik toen zo zuur van geweest dat ik moest leren mijn mindset te veranderen. Daarnaast voel ik nu beter het verschil tussen serieuze pijn of een pijntje.

Ik ben wel iemand die het leuk vind om bewust over die grenzen heen te gaan, je lichaam kan echt meer dan je zou denken. Dat is voor mij ook een stimulans.

 

Wanneer voelde je je onoverwinnelijk?

Onverwinnelijk weet ik niet maar euforie heb ik genoeg gehad: toen ik nog mijn eerste marathon liep 14 maanden na het kopen van mijn eerste paar hardloopschoenen, keihard kunnen vlammen tijdens Rotterdam (dat is dan toch de luxe van het asfalt), een top twintig plaats op de 50 kilometer van Sallandtrail en afgelopen december bij de West Coast Challenge toen we, na geïntimideerd bij de briefing te zijn door alle triatleten met een indrukwekkende staat van dienst toch al vijfde duo over de finish gehobbeld kwamen.

 

Vegan Runners Nederland wordt mogelijk gemaakt door:
Wil je ons ook sponsoren? Klik hier!